Byleby do przodu

Jakiś czas temu byłam na rozmowie o pracę, pomyślałam, że skoro rozpoczęłam 4 dniową przygodę z pracą w kebabie, która niestety nieprzyjemnie się zakończyła to może poszukam pracy w podobnych charakterze. Rozmawiałam na ten temat przez telefon z żoną właściciela która zaprosiła mnie na spotkanie.

Jakież było moje zaskoczenie i radość gdy zapewniała, że jest na Tak i musi jedynie przekonać męża, robiąc mi przy okazji nadzieje. Przeważnie nie słyszy się słów "Jestem na tak" tylko " ma Pani tą pracę" bądź "Oddzwonimy" a potem i tak nie oddzwaniają. Jednak tym razem po usłyszeniu słów "jestem na tak przekonam męża" zaczęłam cieszyć się jakbym już ją miała. Niestety po wyczekiwaniu w Poniedziałek telefonu nici, próbowałam osobiście się kontaktować, telefon jednak był albo zajęty albo nikt nie odbierał.

Moim zdanie to niepotrzebne złudzenia, niepotrzebne dawanie komuś nadziei, wolałabym usłyszeć "Nie wiem zastanowimy się" niż "Jestem na tak oddzwonimy".

Tracę wiarę w to, że kiedykolwiek się uda, rozważam wyjazd za granicę. Na szczęście mam wsparcie w moim mężczyźnie który pracę na szczęście ma i uważa, że są ważniejsze rzeczy niż praca. Gdyby nie on pewnie teraz użalałabym się nad sobą i ryczała w poduszkę, jednak to ani nie pomoże w dostaniu pracy ani nie będzie mym pocieszeniem.

Za jakiś czas może znów rozdzwonią się telefony z zaproszeniami na rozmowę rekrutacyjną. Miejmy nadzieję, że ktoś potraktuje mnie poważnie tak samo jak ja poważnie potraktowałabym daną mi szansę na stabilną i stałą pracę.